Bezoek aan de Alffarhoeve

Bij heerlijk zomerweer trokken een 20-tal bewoners van Hof ter Clipsen op maandag 25 augustus 2025 naar de Alffarhoeve in Moerzeke (Hamme).

Eerst volgt een beetje geschiedenis over het ontstaan.

Toen Marcel en Chris Verschelden naar Hof ter Clipsen verhuisden, namen zoon Bart en partner Ingeborg hun woning over. Wat begon met de aankoop van 2 honden Quiroz en Ramon is thans uitgegroeid tot een zorgboerderij met een heuse belevingstuin met ongeveer 180 weidedieren. Recentelijk is het ouderlijk huis omgetoverd tot een prachtige B&B waarmee ze trouwens op 17 juli de trofee “Met vier in bed” van het VTM tv-programma in de wacht sleepten.

De Alffarhoeve is volgens Bart een droom die ze vooral willen delen. Daar begon het ooit mee: ze vonden deze plek zo mooi dat ze deze niet voor zichzelf wilden houden. Ze wilden ze openstellen voor iedereen die wil ontdekken, verwonderd staan en van eenvoud, rust en natuur wil genieten.

Na 32 jaar in accountancy heeft Bart een carrièreswitch gemaakt waardoor zijn aandacht, passie en vuur nu volledig naar de Alffarhoeve kunnen uitgaan. Hij is nu een heuse  “vakantiemaker” geworden.

Onmiddellijk begon de rondgang op het domein.

De dieren met een hoge aaibaarheidsfactor vallen natuurlijk het meest in de smaak zoals de alpaca’s, sommige mooie schapen- en geitensoorten, pony’s, mini zeboes en mini ezeltjes.

Wallaby Skippy daarentegen schuwde de toeschouwers en ging in een hoekje zijn voorpoten zitten likken om af te koelen.

De emoes gaven met hun trommelend keelgeluid duidelijk aan dat ze ons niet leuk vonden.

Charlotje stond in de Ezelfarm ongemakkelijk rond te draaien in de “bevallingskamer”.

Het hangbuikvarken Caro lag zich in de smurrie te wentelen en keek amper op.

Mama Cloudy en haar 3 maanden oud jong Pimmetje staan afgescheiden van de rest van de alpaca-kudde.

De elegante Wallische geiten met dubbele kleur van vacht (vooraan bruin/zwart en achteraan wit, netjes in het midden van elkaar gescheiden) bleven we stil bewonderen.

Opmerkelijk zijn ook de Kerry Hill schapen met als het ware een masker van zwart en wit over hun gezicht alsof ze rechtstreeks uit een Zorro-film zijn gestapt.

De dwerggeitjes waren superblij met onze komst. Zeker toen het duidelijk werd dat we veel stukjes wortel bij hadden.

We passeerden de Pipowagen, een blikvanger ter beschikking om te overnachten. De exotische Big 5 (gorilla, leeuwenkoppel, Siberische vos, nijlpaard met jong en elegante giraf) staan er prachtig bij en bewaken als het ware de Pipowagen.

Na de groepsfoto staken we het bruggetje over om aan de rand van de vijver, op het terras van het boshuisje, met zicht op de boomhut, een rustmoment in te lassen. Midden in de natuur, midden het groen en de stilte! Zalig!

Het blotevoeten-pad dat met een klein haagje van wilgentakken werd afgeboord, kon worden bewandeld.

Het voedselbos in wording hebben we links laten liggen. Het moet over enkele jaren een verzameling worden van knolgewassen, planten, bomen en struiken waar het hele jaar door van gegeten kan worden.

Een mispelboom, perzikboom, notenbomen en verschillende appelbomen waarin de kippen en duiven kunnen zitten soezen, werden er aangetroffen. De druivenranken dragen veel vruchten. Spijtig genoeg was het nog te vroeg om op eigen wijn te toasten.

De “zen-zintuin” heeft nog tijd nodig om zijn volle glorie te bereiken. Op de mooie zitbanken tussen siergrassen en bamboe en bij een plonsje water in de fonteinbak kan je niet anders dan zen worden door al je zintuigen te gebruiken.

Net buiten de “zen-zintuin” staan de voornaamste bomen: de Japanse kerselaar of SAKURA, de 40 jaar oude en 30 meter hoge winterlinde of TILIA en de majestueuze treurwilg of SALIX. Dit zijn ook de namen van de in de B&B gelegen gastenverblijven.

Onder deze bomen hebben we gezellig genoten van een verfrissend aperitiefje, een lekker soepje dat  Chris had klaargemaakt en een heerlijke broodmaaltijd waar Karolien en Claire voor hadden gezorgd.

Ondanks het dichte bladerdek wist de zon ons te vinden en moesten de tafels een paar keer verplaatst worden. Maar geen nood, handen genoeg! En daarna verder keuvelen en discussiëren of de boom met ronde kruin bij het zwembad nu een kweeappel- of kweeperenboom was. Na het bestuderen van een paar afgevallen vruchten, werd algemeen aanvaard dat het om een kweeperenboom ging. Chris kan binnenkort confituur beginnen maken!

Onverwachts kregen we nog bezoek van de alpaca’s Berend, Chico, Camille en Sammy-Jo. Het kwartet houdt van een wandeling op het domein en laat dit met een ontspannend “gehum” merken. Ingeborg en Kato (studente dierenarts met vakantiejob) vergezelden hen.

Een heerlijk zonnetje, een blauwe lucht, niets anders dan blije gezichten toen we de Alffarhoeve verlieten.

We hebben ontdekt, verwonderd gestaan en het genot van stilte leren herwaarderen.

Onze uitstap is meer dan geslaagd!

Bedankt en tot Alffars!

Verslag door Marleen Salembier